• 30 MAART 2019 •
Nooit te oud om...
Negenennegentig was hij.
Hij wachtte op zijn beurt om deel te gaan nemen aan het fitnesscircuit en de bijbehorende ‘gezonde activiteiten en testen’. Het was in Muiderberg waar de beweegcoach samen met collegae een en ander op poten had gezet. Vijftig ouderen hadden zich ingeschreven. Hij was de oudste. Zijn stok lag op tafel. We maakten kennis. En hij vertelde me dat sporten er op zijn leeftijd helaas niet meer inzat, maar dat hij boven en beneden, jawel, een hometrainer had staan waarop hij trouw iedere dag een half uurtje fietste. Wat een kanjer. Zo doe je dat als je een beetje geluk afdwingt.
Een dame die ook niet meer tot de jongsten behoorde, zei: "ja, het koppie moet ook móói blijven." Ze zag er goed uit.
Maar dat ook het lijf in beweging moet blijven, daar waren de aanwezigen zich in meer of mindere mate wel van bewust. Dat het moeite kostte om gezond te leven en die discipline op te brengen, tja, dat was nog wel een dingetje... Ook al zaten er allemaal leuke, sportieve hebbedingetjes in de tas die hen werd uitgereikt.
Iemand haalde professor Scherder aan die ooit een mooi boek publiceerde over de invloed die bewegen heeft op ons ouder wordend brein. Die ons voorhoudt dat het gebaat is, beter blijft functioneren, bij het in beweging houden van dat lichaam. Tot op hoge leeftijd.
Het was voor mij gemakkelijk aan te sluiten bij al die wijze opmerkingen waar ouderen zo slim mee aan komen zetten. Ik kon vertellen wat Feldenkrais was, wie Feldenkrais was. En dat je bij deze lessen nu eens niet je best mag doen. Dat je met dat bewegen klein kunt beginnen om uit te zoeken wat je eigenlijk over jezelf weet. Dat gróót bewegen veel mooier en prettiger wordt als je eerst het begin ervan aandacht geeft. Ga je aan dat voorzichtige uitvinden voorbij, dan mis je een deel van de pret die anders erop volgen kan. Want je leerproces mag dan wel sneller lijken als je groot beweegt; je maakt het er niet com-ple-ter van.
“Wat onderscheidt deze methodiek van al die andere bewegingslessen?” vroeg iemand die ook nog nooit van het woord Feldenkrais had gehoord.
Daar is veel over te zeggen.
Het is zo heerlijk rustig; al wordt je brein behoorlijk uitgedaagd. Zo spannend.
Het geeft je meer informatie over jezelf, naarmate je minder doet... Raar hè?
Het kan eigenlijk door iedereen beoefend worden, als je jezelf niet tot prestaties wil dwingen, waarom dan ook. Zo waar.
Je kunt tot je laatste levensdag nog dingen leren en veranderen. Zo hoopvol voor ons allen.
Het was die dag een mooie middag daar in het sporthal-complex. Ik zag er veel blije gezichten.
Een prima initiatief dat navolging verdient.
Dan zal ik zeker weer zijn.
Negenennegentig was hij.
Hij wachtte op zijn beurt om deel te gaan nemen aan het fitnesscircuit en de bijbehorende ‘gezonde activiteiten en testen’. Het was in Muiderberg waar de beweegcoach samen met collegae een en ander op poten had gezet. Vijftig ouderen hadden zich ingeschreven. Hij was de oudste. Zijn stok lag op tafel. We maakten kennis. En hij vertelde me dat sporten er op zijn leeftijd helaas niet meer inzat, maar dat hij boven en beneden, jawel, een hometrainer had staan waarop hij trouw iedere dag een half uurtje fietste. Wat een kanjer. Zo doe je dat als je een beetje geluk afdwingt.
Een dame die ook niet meer tot de jongsten behoorde, zei: "ja, het koppie moet ook móói blijven." Ze zag er goed uit.
Maar dat ook het lijf in beweging moet blijven, daar waren de aanwezigen zich in meer of mindere mate wel van bewust. Dat het moeite kostte om gezond te leven en die discipline op te brengen, tja, dat was nog wel een dingetje... Ook al zaten er allemaal leuke, sportieve hebbedingetjes in de tas die hen werd uitgereikt.
Iemand haalde professor Scherder aan die ooit een mooi boek publiceerde over de invloed die bewegen heeft op ons ouder wordend brein. Die ons voorhoudt dat het gebaat is, beter blijft functioneren, bij het in beweging houden van dat lichaam. Tot op hoge leeftijd.
“Wat onderscheidt deze methodiek van al die andere bewegingslessen?” vroeg iemand die ook nog nooit van het woord Feldenkrais had gehoord.
Daar is veel over te zeggen.
Het is zo heerlijk rustig; al wordt je brein behoorlijk uitgedaagd. Zo spannend.
Het geeft je meer informatie over jezelf, naarmate je minder doet... Raar hè?
Het kan eigenlijk door iedereen beoefend worden, als je jezelf niet tot prestaties wil dwingen, waarom dan ook. Zo waar.
Je kunt tot je laatste levensdag nog dingen leren en veranderen. Zo hoopvol voor ons allen.
Het was die dag een mooie middag daar in het sporthal-complex. Ik zag er veel blije gezichten.
Een prima initiatief dat navolging verdient.
Dan zal ik zeker weer zijn.
