Hoe Feldenkrais voor mij begon iRene Wanner, feldenkrais docent
Het begon allemaal in 1994 toen er tijdens een vakantieweek een workshop “lekker lui liggen” werd aangeboden. Dat “liggen” en dat “lui” trok me wel aan. En temidden van nog een paar andere nieuwsgierigen, maakte mijn rug contact met mijn slaapmatje en een toch wel erg harde vloer.

Langzaam
Iemand liet ons heel langzaam een been uitstrekken. En daarna een arm langer maken. Omdat we niet mochten prestéren, werd dat uitstrekken steeds kleiner, steeds minder; tot je nauwelijks meer het gevoel had dat je wat deed.

een arm langer maken

Ik begreep er niets van. Maar het wonderlijke was dat ik begon te ervaren hoeveel bewustzijn je in je lichaam kunt hebben. Daarover nadenken is iets waar je eigenlijk hooguit incidenteel aan toekomt. Ik ging me realiseren dat ik me er zo harmonieus in voelde. In dat lichaam dat doorgaans een heel eigen scala aan pijnlijke ongemakkelijkheden vertoonde, maar dat nu zich steeds prettiger uitstrekte op die aanvankelijk zo harde vloer. Het was alsof die vloer zachter werd…

Jaren naar gezocht
Het werd een vreemde middag. De ervaring sloeg in als een bom: hier had ik járen naar gezocht!
Ik had nog geen vermoeden wat de gevolgen zouden zijn…
De naam was : Feldenkrais.
Jarenlang kwam de docent lesgeven in mijn huiskamer. Er lagen steeds meer mensen op mijn vloer of zaten op mijn stoelen. Buren en vrienden waren eerst nieuwsgierig, toen verbaasd en werden daarna vaak enthousiaste pleitbezorgers voor deze methode.

Gouden tijd
En ik?
Ik begon uiteindelijk aan de opleiding tot Feldenkrais-practitioner. Zeg maar gewoon: Feldenkrais-docent. Vier jaar lang studeren met o.a. fysiotherapeuten, dansers, musici uit allerlei landen van Europa. Het werd een gouden tijd… Niet gemakkelijk, hard werken en veel oefenen.

Diploma
Eind oktober 2002 kreeg ik mijn internationaal erkende diploma. Wat een goed gevoel gaf dat. Sindsdien combineer ik mijn onderwijsachtergrond met mijn belangstelling voor mensen en voor hun bewegingspatronen. In mijn eigen huis geef ik les aan kleine groepjes. En iedere les is een feestje!

Aanraking
Of ik werk individueel en meer klachtgericht.. Zo’n les wordt dan niet alleen met woorden vormgegeven, maar ook door zachte aanraking van mijn handen. Vaak vinden we dan samen een andere manier van doen; eentje met minder pijn, eentje zonder ongemak.
Vorige week zei één van de dames die al een poosje meedoet: “O ja, weet je wat ik steeds vergeet te zeggen? Ik maak na het zwemmen mijn beha weer op mijn rug vast. Dat kon ik niet meer, maar nu weet ik niet eens wanneer ik er weer wèl mee begonnen ben.”

Het werkt...
Zó werkt dat, die Feldenkraismethode…
Het is geen instant wondermiddel dat je in tien lessen van al je problemen verlost. Het is wel fascinerend om zelf je weg daarin te zoeken.

een uurtje voor jezelf stelen

“Lekker in je vel zitten”, kan het gevolg zijn van héle kleine beweginkjes. Van de beslissing af en toe een uurtje voor jezelf te “stelen”… Omdat je tot op hoge leeftijd in staat bent te léren. Om dingen te veranderen. Zèlf. Onder eigen verantwoordelijkheid. Met beide benen stevig op de grond.
Trouwens: als je staat te wachten bij de kassa van de supermarkt, sta je dan meer op je linker- of op je rechterbeen? Of op twee benen? Is het gewicht op je voeten dan gelijk verdeeld? Of is er een verschil?

Goed
Tja, dat soort gedachten maakte dat de invulling van mijn dagen nu, wel heel anders werd dan ik ooit had gedacht.
Ik leerde dat het gaat om de vragen die je jezelf gaat stellen. Dat die eigenlijk zelfs belangrijker zijn dan de antwoorden. Dat daardoor veranderingen kunnen plaatsvinden. En dat het eind van mijn ontdekkingsreis nog lang niet in zicht is.
Het bleek iets goeds te zijn, dat me overkwam:

 ————Feldenkrais, de beste beweging die je kunt maken

De duizendpoot had het best naar zijn zin.
Totdat de pad zei voor de grap:
“Mag ik u vragen, na welke poot komt welke poot?”
Waarop zijn geest naar zulke hoogten vlood dat hij bleef liggen, als was hij dood, peinzend over zijn volgende stap.
anoniem leerdicht, aangehaald door neurobioloog William H. Calvin







_