• 22 OKTOBER 2016 •
Spread the news:
Dat is een bekende term uit Feldenkrais-land. Vertel erover aan wie het horen wil. Geef kennismakings-lessen aan de groepen uit je wijkcentrum, aan je koor, aan je familieleden. Laat mensen een keertje de rijkdom ervaren die deze methode in zich heeft.
En zo ontdekte ik deze week dat uit vorige keren dat mensen ergens een keertje 'Feldenkrais' deden bij mij, over was gebleven dat ze meteen wéér voor zo'n uurtje wilden intekenen. Super; het streelt je ijdelheid als docent. Lastig hoor.
de Bosbeek
Ik mocht dus deze week drie lessen geven in De Bosbeek, het Nivon-huis in Bennekom. Aan mensen die de folklore-dans beoefenen. Heerlijk ongewoon weer 's een groot vloeroppervlak tot mijn beschikking te hebben. Al heeft de kleine ruimte van mijn wonderzoldertje, zoals de leerlingen het liefkozend noemen, ook wel wat.
Dunne yoga-matjes waren het. En de vloer bleek hard daaronder. Dat viel niet mee. Maar de groep was nieuwsgierig en deed haar best 'niet haar best te doen'. Da's nog niet zo eenvoudig voor ons allen, toch? We zijn zo gewend om juist wèl te streven naar perfectie. Ook dansers doen dat soms. Al stond deze week gelukkig de gezelligheid en het plezier voorop.
Samenwerking
En wat nu zo prachtig was in alle drie die lessen? Zonder het zo in de gaten te hebben aanvankelijk, ontstond er een àndere samenwerking van 'the mind en the body'. In de eerste groep ging het om een skala aan verbindingen die er in 't begin niet waren en die uiteindelijk tot een intrigerend kàntelen van je bekken leidden. Voorover en achterover. Tja, wat bedoel je? Het werd duidelijk. Zo duidelijk, dat ook de hoofden gingen beseffen dat het bekken bewoog. En als vanzelf mee gingen doen in dat bewegen. Leuke ontdekking.
Het draaien van je armen bleek ook iets te maken te hebben met een onderonsje tussen bekken- en schoudergordel. Ook nooit beseft, toch? Dat was groep drie.
Dat je been ergens uit je bekken komt, maar wáár, was een leuk probleem voor groep twee... Dat je je bil een beetje kunt optillen, weg van de grond en dat er dan iets met je andere heup gebeurt, is ook 'n boeiende kwestie. Spelend iets leren; zonder prestatiegericht bezig te zijn. Met veel uitrust-tijd ertussenin.
De reacties waren divers:
Spread the news:
Dat is een bekende term uit Feldenkrais-land. Vertel erover aan wie het horen wil. Geef kennismakings-lessen aan de groepen uit je wijkcentrum, aan je koor, aan je familieleden. Laat mensen een keertje de rijkdom ervaren die deze methode in zich heeft.
En zo ontdekte ik deze week dat uit vorige keren dat mensen ergens een keertje 'Feldenkrais' deden bij mij, over was gebleven dat ze meteen wéér voor zo'n uurtje wilden intekenen. Super; het streelt je ijdelheid als docent. Lastig hoor.
de Bosbeek
Ik mocht dus deze week drie lessen geven in De Bosbeek, het Nivon-huis in Bennekom. Aan mensen die de folklore-dans beoefenen. Heerlijk ongewoon weer 's een groot vloeroppervlak tot mijn beschikking te hebben. Al heeft de kleine ruimte van mijn wonderzoldertje, zoals de leerlingen het liefkozend noemen, ook wel wat.
Dunne yoga-matjes waren het. En de vloer bleek hard daaronder. Dat viel niet mee. Maar de groep was nieuwsgierig en deed haar best 'niet haar best te doen'. Da's nog niet zo eenvoudig voor ons allen, toch? We zijn zo gewend om juist wèl te streven naar perfectie. Ook dansers doen dat soms. Al stond deze week gelukkig de gezelligheid en het plezier voorop.
Samenwerking
En wat nu zo prachtig was in alle drie die lessen? Zonder het zo in de gaten te hebben aanvankelijk, ontstond er een àndere samenwerking van 'the mind en the body'. In de eerste groep ging het om een skala aan verbindingen die er in 't begin niet waren en die uiteindelijk tot een intrigerend kàntelen van je bekken leidden. Voorover en achterover. Tja, wat bedoel je? Het werd duidelijk. Zo duidelijk, dat ook de hoofden gingen beseffen dat het bekken bewoog. En als vanzelf mee gingen doen in dat bewegen. Leuke ontdekking.
Het draaien van je armen bleek ook iets te maken te hebben met een onderonsje tussen bekken- en schoudergordel. Ook nooit beseft, toch? Dat was groep drie.
Dat je been ergens uit je bekken komt, maar wáár, was een leuk probleem voor groep twee... Dat je je bil een beetje kunt optillen, weg van de grond en dat er dan iets met je andere heup gebeurt, is ook 'n boeiende kwestie. Spelend iets leren; zonder prestatiegericht bezig te zijn. Met veel uitrust-tijd ertussenin.
De reacties waren divers:Die grond is veel te hard voor mij..
Ik voel opeens hoe anders ik sta dan anders...
Mijn armen zijn zo zwaar en lang...
Wonderlijke ervaring...
Hier kan ik niks mee...
Ik misschien wel...
Lekker zeg, ik heb ook nog een poosje geslapen...
Het lijkt alsof het achterin mijn lage rug een beetje als een beurs appeltje voelt, maar wel fijn eigenlijk; kennelijk is dat nodig...
Doe wat goed voor je voelt. Neem je eigen waarnemingen serieus. Laat de ervaring maar even door-sudderen. En besef dat sommige leerprocessen tijd nodig hebben.
Maar de keuzes die je maakt, hebben altijd een eigen gevolg... Jij bent degene die beslist en zo hoort het ook. Zijn we het in ieder geval daarover eens.
1• www.horatravel.nl de organisator van o.a. deze low-budget-vakantie-week voor 'plussers'.
2• www.bosbeek.nivon.nl het Nivon-huis in Bennekom.
3• www.mindinmotion-online.com de organisator van de vijfde opleiding Feldenkrais in Amsterdam.
Lees dan in ieder geval: What it means to have faith
Maar de keuzes die je maakt, hebben altijd een eigen gevolg... Jij bent degene die beslist en zo hoort het ook. Zijn we het in ieder geval daarover eens.
"Wees niet bang een gewoonte los te laten. Je houdt er nog genoeg over."Drie links die je misschien wilt bekijken:
Olaf Hoenson
1• www.horatravel.nl de organisator van o.a. deze low-budget-vakantie-week voor 'plussers'.
2• www.bosbeek.nivon.nl het Nivon-huis in Bennekom.
3• www.mindinmotion-online.com de organisator van de vijfde opleiding Feldenkrais in Amsterdam.
Lees dan in ieder geval: What it means to have faith
