• 24 AUGUSTUS 2016 •
Vakantiewerk
Het is een verhaaltje, waar gebeurd, van de boerencamping waar ik genoot van vrij-zijn...:
Hij is een nog jonge, sterke man. Zijn vakantiedoel is Italië. De zak die in de koffer op het dak van de auto moet is eigenlijk te zwaar. Ik zie 'm worstelen, twee keer falen en uiteindelijk maar een trapje pakken. Ik denk: dat was niet handig, joh...
De volgende morgen zit hij niet in de auto maar hangt met een van pijn vertrokken gezicht tegen een deurpost. Dat is een tegenvaller. Zijn familie kijkt ontredderd toe; daar gáát de vakantie... Wat nu?
Feldenkrais is meestal geen one-moment-oplossing; doorgaans kost het tijd-die-je-nu-niet-hebt. Maar ik geloof in wonderen en zeker in de magie van deze methode. Ik besluit te zien wat er misschien mogelijk is en zeg mijn bekende woorden: 'ik kan niet toveren, maar laten we zien wat er gebeurt...' Al mijn kennis en vaardigheden worden aangesproken. 't Is boeiend en spannend tegelijk. Zou het lukken iets voor 'm te doen?
Gelukkig is zijn lijf ten einde raad en ook zijn geest is heel coöperatief — hij moet wel — ; langzaam begint hij te merken dat er toch 'wat' gebeurt. Er komt ontspanning hier en daar. Ik houd zijn nek vast en opeens roept hij: "dàt voel, 'au', ik op die pijn-plek in mijn rug."
Ik houd steeds een andere teen vast. Voel wat ik voelen kan. Hij zegt:"'die ook, die laat merken dat het daar het in mijn rug zeer doet." Hoera!
Enfin, het werd een feestje.
Niet alles meteen helemaal over natuurlijk. Maar hij kon weer staan in plaats van hangen, wist wat er misschien voortaan ànders moest als je toch al zoveel op je lijstje hebt staan. Voorzichtigheid en niet iets doen wat eigenlijk niet kan. Een beetje hulp vragen misschien en niet met alle kracht die je hebt het in je eentje willen klaren. Ach ja, de bekende vergissingen die zo menselijk zijn.
De volgende morgen vertrokken ze, reden auto, caravan en gezin al die kilometers naar de vakantie-bestemming...
Hij stuurde een update:
Vakantiewerk
Het is een verhaaltje, waar gebeurd, van de boerencamping waar ik genoot van vrij-zijn...:
 |
| hier was het |
De volgende morgen zit hij niet in de auto maar hangt met een van pijn vertrokken gezicht tegen een deurpost. Dat is een tegenvaller. Zijn familie kijkt ontredderd toe; daar gáát de vakantie... Wat nu?
Feldenkrais is meestal geen one-moment-oplossing; doorgaans kost het tijd-die-je-nu-niet-hebt. Maar ik geloof in wonderen en zeker in de magie van deze methode. Ik besluit te zien wat er misschien mogelijk is en zeg mijn bekende woorden: 'ik kan niet toveren, maar laten we zien wat er gebeurt...' Al mijn kennis en vaardigheden worden aangesproken. 't Is boeiend en spannend tegelijk. Zou het lukken iets voor 'm te doen?
Gelukkig is zijn lijf ten einde raad en ook zijn geest is heel coöperatief — hij moet wel — ; langzaam begint hij te merken dat er toch 'wat' gebeurt. Er komt ontspanning hier en daar. Ik houd zijn nek vast en opeens roept hij: "dàt voel, 'au', ik op die pijn-plek in mijn rug."
Ik houd steeds een andere teen vast. Voel wat ik voelen kan. Hij zegt:"'die ook, die laat merken dat het daar het in mijn rug zeer doet." Hoera!
 |
| soms helpen de kaboutertjes een beetje mee... |
Niet alles meteen helemaal over natuurlijk. Maar hij kon weer staan in plaats van hangen, wist wat er misschien voortaan ànders moest als je toch al zoveel op je lijstje hebt staan. Voorzichtigheid en niet iets doen wat eigenlijk niet kan. Een beetje hulp vragen misschien en niet met alle kracht die je hebt het in je eentje willen klaren. Ach ja, de bekende vergissingen die zo menselijk zijn.
De volgende morgen vertrokken ze, reden auto, caravan en gezin al die kilometers naar de vakantie-bestemming...
Hij stuurde een update:
Ik wilde laten weten dat het goed gaat met mijn rug.En ik had nog wat wijze raadgevingen:
Ik voel het nog wel, maar het gaat alweer stukken beter.
Nogmaals bedankt!!!
met dank aan mijn eigen handen
Zo ben je in je vakantie toch nog bezig met je werk; leuk hoor. Feldenkrais maakt me nog steeds blij.Dank je wel voor dit mooie bericht. Daar hoopte ik al op na wat ook je schoonouders ons al meldden. Dat je de reis hebt kunnen volbrengen, was al zo'n mooi teken. En je weet inmiddels wat je kunt doen om die rug nog wat extra aandacht te geven. Want af en toe even lekker lui liggen met de beentjes op een krukje, moet toch nog kunnen lukken tussen alle vakantiepret door... Hoop ik. Echt zinnige minuutjes hoor!
Misschien is het een goede aanzet voor je geweest om je te realiseren dat de 'know how", letterlijk, aan de basis staat van prettiger met je lijf dealen en alles toch kunnen doen zonder dat je in de ellende belandt.
Enne... de chocolaatjes waren en zijn lekker!
