• 13 OKTOBER 2014 •
De mens een gewoontedier?
Nou, dat was in de eerste les meteen al meer dan duidelijk. Iedereen was stomverbaasd dat er zoveel mogelijkheden, zoveel keuzes zijn om een schijnbaar eenvoudige opdracht als het in elkaar vlechten van je vingers, uit te voeren.
Dat je dat volstrekt volgens je eigen voorkeur, volgens je eigen gewoontes doet, was zonneklaar. Het rare gevoel dat je ervaart als je de 'ongewone keus' maakt. De manier doet, die niet je eerste keus was. Maar waarom is het ene duidelijk ànders dan de andere? En welke konsekwentie heeft dat? Krijg je minder opties, beperkt het je? Het antwoord is: ja!
En da's jammer van je mogelijkheden.
Hoe meer keuzes je hebt, hoe gemakkelijker je lichaam in staat blijft de uitdagingen van het leven te pareren. Hoe prettiger je ouder wordt. Hoe mooier je je muziek speelt. Hoe energieker je door het leven stapt. Hoe leuker het is te spelen met wat er tot je mogelijkheden behoort.
Het wordt vervolgd.
Iedere les is een feestje. Maar wel een 'nuttig' feestje.
Wees welkom.
Nou, dat was in de eerste les meteen al meer dan duidelijk. Iedereen was stomverbaasd dat er zoveel mogelijkheden, zoveel keuzes zijn om een schijnbaar eenvoudige opdracht als het in elkaar vlechten van je vingers, uit te voeren.
Dat je dat volstrekt volgens je eigen voorkeur, volgens je eigen gewoontes doet, was zonneklaar. Het rare gevoel dat je ervaart als je de 'ongewone keus' maakt. De manier doet, die niet je eerste keus was. Maar waarom is het ene duidelijk ànders dan de andere? En welke konsekwentie heeft dat? Krijg je minder opties, beperkt het je? Het antwoord is: ja!
En da's jammer van je mogelijkheden.
Hoe meer keuzes je hebt, hoe gemakkelijker je lichaam in staat blijft de uitdagingen van het leven te pareren. Hoe prettiger je ouder wordt. Hoe mooier je je muziek speelt. Hoe energieker je door het leven stapt. Hoe leuker het is te spelen met wat er tot je mogelijkheden behoort.
Het wordt vervolgd.
Iedere les is een feestje. Maar wel een 'nuttig' feestje.
Wees welkom.
