• 17 JULI 2014 •
Het nieuwe thema
Een aardig vervolg op ons Voetenfeest; je zult het aan den lijve kunnen ondervinden.
De eerste voorbereidingen zijn getroffen; mijn ideeën hebben al lessen opgeleverd die zeker aan de orde zullen komen.
Die je gaan confronteren met gewoontes waar, zoals meestal, je je nauwelijks of niet van bewust bent. Daar zijn het gewoontes voor...
Die kunnen een behoorlijke impact hebben op hoe je in je leven staat. Of zit. Of ligt. Of loopt.
We rijden hetzelfde weggetje naar ons werk, terwijl een andere weg heus niet zover 'om' is. We eten graag hetzelfde smaakje ijs.
We houden nu eenmaal van een bepaald kleursegment kleding. Voorbeelden te over. Niet zoveel mis mee, zul je zeggen.
Maar wanneer je eens nadenkt over wat gewoontes doen met hoe je gebruik maakt van je lijf en leden...? Denk je dan nog dat steeds hetzelfde maniertje gebruiken om op te staan, om iets te pakken, om iets achter je te willen zien, hàndig is?
Ja, je weet niet beter meer... Je koestert wat je wèl weet. Tot je lichaam begint te protesteren tegen zo'n eenzijdige, minder handige keuze. Tegen de overbelasting die er het gevolg van is.
Wel, ga je verheugen op het werken met dit thema.
Het wordt een inspirerend najaar. En leuk. Dat ook.
Het nieuwe thema
Een aardig vervolg op ons Voetenfeest; je zult het aan den lijve kunnen ondervinden.
De eerste voorbereidingen zijn getroffen; mijn ideeën hebben al lessen opgeleverd die zeker aan de orde zullen komen.
Die je gaan confronteren met gewoontes waar, zoals meestal, je je nauwelijks of niet van bewust bent. Daar zijn het gewoontes voor...
Die kunnen een behoorlijke impact hebben op hoe je in je leven staat. Of zit. Of ligt. Of loopt.We rijden hetzelfde weggetje naar ons werk, terwijl een andere weg heus niet zover 'om' is. We eten graag hetzelfde smaakje ijs.
We houden nu eenmaal van een bepaald kleursegment kleding. Voorbeelden te over. Niet zoveel mis mee, zul je zeggen.
Maar wanneer je eens nadenkt over wat gewoontes doen met hoe je gebruik maakt van je lijf en leden...? Denk je dan nog dat steeds hetzelfde maniertje gebruiken om op te staan, om iets te pakken, om iets achter je te willen zien, hàndig is?
Ja, je weet niet beter meer... Je koestert wat je wèl weet. Tot je lichaam begint te protesteren tegen zo'n eenzijdige, minder handige keuze. Tegen de overbelasting die er het gevolg van is.
Wel, ga je verheugen op het werken met dit thema.
Het wordt een inspirerend najaar. En leuk. Dat ook.
